poniedziałek

...

miesiac temu mialam ochote zamknac kociego bloga. skasowac, wyrzucic, podrzec...miesiac temu odeszla maja...niespodziewanie, zbyt szybko. nie przyslala wymowienia, nie powiedziala "do zobaczenia". zwyczajnie jednego dnia byla, mruczala, ugniatala lapkami moje wlosy, a drugiego dnia byla milczacym strzepkiem kota na stole weterynaryjnym. miala wrodzona chrobe nerek, nieuleczalna, bezobjawowa az do ostatniego momentu, typowa dla persow. miala nieszczescie miec dobrze urodzonych przodkow...strasznie mi jej brakuje, strasznie...
minal miesiac...i przyszedl czas na dokocenie...jackie zostal sam i troche sie nudzi...mysle, ze lepiej wczesniej niz pozniej, ze juz moge...tak mysle...chociaz dalej mam lzy w oczach...
Autor: o
Etykiety:

5 komentarzy:

  1. Gosia Oczko 22 marca 2010 10:39

    Ja miałam łzy po mojej wrednej i upartej jamnicy. To szybko nie mija - za mną 3 lata, a i tak tęsknię za tym rudzielcem :)

    Trzymaj się!

    OdpowiedzUsuń
  2. funghetto23 marca 2010 03:02

    wiem, po moim psie tez plakalam, teraz wspominam go z usmiechem. przyjdzie czas, ze bede usmiechac sie na wspomnienie majki. ale jeszcze nie teraz...w kazdym razie zdecydowalam: w czwartek ide wybrac nowe futro :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Gosia Oczko 24 marca 2010 15:35

    I słusznie - Jackie będzie kontent :)

    OdpowiedzUsuń
  4. funghetto4 sierpnia 2010 05:35

    jest kontent, teraz ma mlodszego brata, ktory wreszcie z nim psoci :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Gosia Oczko 6 sierpnia 2010 09:48

    Że niby to rude futro tam wyżej? Fajne! :)

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)